In mijn tuin staat een olijfboom. Heb ik een paar maanden geleden van mijn beste vrienden als cadeau gekregen. Ik was er doodgelukkig mee. Ik heb namelijk iets met olijfbomen. Ooit kocht ik een mini (maar dan ook echt een mini-) exemplaar voor één of ander goed doel. Het stond op mijn commode en het werd vertroeteld als niet een. Water op tijd en stond, en nu en dan een goed woordje (of zou het niet waar zijn dat planten deugd hebben van een gesprek ?). Maar sedert ik die cadeau kreeg staat er dus een volwassen olijfboom in mijn tuin. Nog maar amper twee weken later is een merel duchtig een nest aan het bouwen in mijn boompje. Gras en mos en modder en strohalmpjes, alles wat ie vindt gebruikt hij om te bouwen. Hoe durft ie ? In mijn kwetsbaar boompje een nest bouwen ! Dat overleeft het boompje niet ! Ik dacht er even aan om nest en al uit te roeien, maar mijn kleindochters zouden het mij nooit vergeven hebben. “Maar opa toch ! Dat doe je niet. Zo’ n schattig nestje”. Niet dus.
En zo heb ik de groei van het merelsnest van dichtbij gevolgd, dag na dag. Ik zag de familie aan- en afvliegen, elke dag. Ze waren tenslotte mijn dichtste buren. Verleden week loerde ik in het nest en er lagen warempel drie blauwe, gespikkelde eitjes in. Elke dag zat de moeder geduldig op haar eitjes te broeden. Het werd een vertrouwd beeld, een goed gezelschap. En gisteren lagen er twee donzige, kwetsbare wezentjes van hun eerste levensuren te genieten. Ze zijn nog niet uitgevlogen. Alleen vader en moeder merel vliegen af en aan met het eerste voedsel in de bek. Zorgzame ouders zijn het…
Nieuw leven ! Juist op het ogenblik dat mijn website –mijn eerste website- de lucht wordt ingezonden. Ook hier: nieuw leven. En net zoals voor mijn buren, de merels, hoop ik dat deze website een mooie toekomst mag wachten.
En zo heb ik de groei van het merelsnest van dichtbij gevolgd, dag na dag. Ik zag de familie aan- en afvliegen, elke dag. Ze waren tenslotte mijn dichtste buren. Verleden week loerde ik in het nest en er lagen warempel drie blauwe, gespikkelde eitjes in. Elke dag zat de moeder geduldig op haar eitjes te broeden. Het werd een vertrouwd beeld, een goed gezelschap. En gisteren lagen er twee donzige, kwetsbare wezentjes van hun eerste levensuren te genieten. Ze zijn nog niet uitgevlogen. Alleen vader en moeder merel vliegen af en aan met het eerste voedsel in de bek. Zorgzame ouders zijn het…
Nieuw leven ! Juist op het ogenblik dat mijn website –mijn eerste website- de lucht wordt ingezonden. Ook hier: nieuw leven. En net zoals voor mijn buren, de merels, hoop ik dat deze website een mooie toekomst mag wachten.
RSS Feed