Wie ben ikAl 62 jaar loop ik op deze aardbol rond. Ik ben geboren in een slagerij te Ieper, recht tegenover de kathedraal (waar zich nu de sportwinkel Hermes bevindt). Ik mocht er een warme jeugd beleven, met mijn ouders en mijn drie broers. Ik liep school achtereenvolgens in het Instituut H. Familie, de Sint-Michielsschool, het Sint-Vincentiuscollege en de KULeuven. Elk van die scholen heeft een positieve stempel op mij gedrukt. Vandaag is het dikwijls bon ton om af te geven op zijn (school-)jeugd en om te zwaaien met de trauma’s uit zijn jonge jaren. Ik lijd niet aan die kwaal. Ik kan in voldoening achterom kijken: ik heb niet veel gemist. En ik heb van mijn studentenjaren genoten. Ik ben fier scout te zijn geweest en toen ik nog kon zingen was ik een enthousiast lid van het Sint-Maartensjeugdkoor. Ik heb een mooie beroepsloopbaan achter de rug. In december 1972 ben ik begonnen bij het Stadsbestuur van Ieper als directeur van de toeristische dienst (de tweede directeur, na de legendarische Roland Annoot). Het was nog pionierstijd: het bestuur twijfelde er nog aan of er wel voldoende taken zouden zijn voor de nieuwe toeristische dienst. We moesten ons bewijzen. Vandaag twijfelt er niemand nog aan de economische waarde van het toerisme in onze stad. In 1980 werd ik afdelingschef en eerste communicatieambtenaar van de stad. Samen met toenmalig schepen Jan Durnez hebben wij “Ieperactief” en “Wegwijs” opgericht en de communicatie met de bevolking gestroomlijnd. Het was opnieuw pionierswerk, en dat deed ik graag. In 1989 moest ik voor de stadsfinanciën zorgen als stadsontvanger. Acht jaar later werd ik stadssecretaris. Ik bleef het tot mijn pensionering in 2010. Ondertussen was ik actief in het verenigingsleven. Ik was actief in culturele verenigingen en sportverenigingen. Ik was tien jaar voorzitter van de Ieperse Handbalvereniging en één jaar voorzitter van VK Ieper. Ik hielp het Cultuurcentrum oprichten en ben er tot vandaag secretaris van gebleven. Ik stichtte mee de vrije Radio Vrie en ben er lang ondervoorzitter geweest, met wijlen Roger Quaghebeur als voorzitter. Ik was PR van het Vlaamse Kruis en ben nog steeds penningmeester van "het Beste van bij Ons". Nu ben ik actief in "de Frisse Kater", die zich inzet voor de herwaardering van streekproducten en -gerechten. Ik was voorzitter van de Vriendenkring van het Stadspersoneel en nu probeer ik een gepensioneerdenwerking op te starten. En nu voeg ik er nog een politiek achtervoegsel aan toe. Ik heb al kunnen proeven van de politieke keuken wanneer Yves Leterme mij vroeg om één dag per week te komen werken op zijn kabinet. Ik heb dat met veel genoegen gedaan. Niet alleen heb ik geen last gehad van het fenomeen van het zwarte gat, maar ik leerde een wereld kennen, die voor mij tot dan onbekend was. En ook vele nieuwe vrienden hebben mijn pad gekruist. Ik heb nog geen zin om in mijn zetel achterover te leunen. Ik wil nog iets betekenen voor de mensen, die mij dierbaar zijn. Ik wil nog dienstbaar zijn. En misschien is dat één van de redenen, waarom ik nu nog als gemeenteraadslid aan de slag wil gaan. . |
|
Mijn familie
Iedereen komt érgens vandaan. Iedereen heeft érgens zijn wortels. Mijn wortels zitten stevig vast in Ieperse grond. Mijn vader Gerard was een slager, recht tegenover de kathedraal. Waar nu de Hermes-sportwinkel zich bevindt, daar ben ik geboren. Mijn moeder Marie-Louise hielp niet alleen vader in de winkel, zij was ook de sterke vrouw in het huishouden. Vier zonen moest zijn grootbrengen. Zélf hadden vader en moeder door de oorlogsomstandigheden niet de gelegenheid gehad om verder te studeren. Maar zij hebben er àlles aan gedaan opdat hun kinderen zouden kunnen studeren.
Ik heb dus drie broers. De oudste, Paul, is in de politiek gegaan. Hij werd volksvertegenwoordiger en, in 1988, korte tijd minister in de Vlaamse regering. Later werd hij Provinciegouverneur en na zijn pensioen als gouverneur is hij Commissaris-Generaal voor de Herdenking 14-18, aangesteld door de federale regering.
Pierre is de tweede. Hij is priester en al ettelijke jaren afgevaardigde-bestuurder van Dienstencentrum GID(t)S, het overkoepelend orgaan van Dominiek Savio Instituut, Mariasteen, sociale Werkplaats Molendries en Jobcentrum.
Ikzelf ben de derde in de rij en Toon is de jongste. Hij is ingenieur-architect en heeft zijn bureau aan het Colaertplein te Ieper.
Ik huwde in 1977, maar dit huwelijk heeft niet lang standgehouden. Datzelfde jaar werd onze dochter geboren, Nele. Vandaag is Nele gehuwd met Renaat Geldhof en zij hebben mij drie prachtige kleinkinderen geschonken, Milà (9), Hasse (7) en Neas (2).
