Foto
De hele wereld smulde ervan. Er zijn foto’s opgedaagd waarop Harry Windsor, in zijn natuurlijkste gedaante en volledig ontdaan van zijn prinselijke ornamenten, afgebeeld staat, terwijl hij aan het afschermen was, op de ene foto zijn eigen kroonjuwelen, op een andere de eerbaarheid van een dame in eenzelfde uniform als hijzelf.De reacties konden niet uitblijven. De kranten publiceerden de beverige foto’s paginagroot, de commentaren waren legio. Iedereen had zijn mening over de prinselijke onbevangenheid. Men zegde dat papa Charles -ook geen onbeschreven blad op dat gebied, denk aan zijn tampontapes ten tijde van Camillagate-  in een Engelse koleire was geschoten en het zoontje eens goed de les zou spellen. Het zal er donderen. En Her Majesty … Ik mag er niet aan denken. 

Maar laten we eens proberen de feiten te reconstrueren: een jongen van koninklijken bloede wil zich eens lekker amuseren. En hoe vul je dat in als je in Las Vegas bent. Net zoals jevoorvaderen, denk ik dan: met een spelletje strippoker, in dit geval stripbiljart. Je verliest –er moet altijd iémand verliezen, nietwaar- en één voor één gaan de prinselijke attributen eraan. Gelukkig verlies je niet alléén en zijn er ook dames, die geen grote artiesten zijn, als het op poolbiljart
aankomt. Tot het laatste stuk valt en je daar onbeschermd tot je meest natuurlijke gedaante gereduceerd bent. The Full Monty. En ware het niet dat één of andere aanwezige onverlaat sensatie -en geld-  ruikt en van het hele gebeuren foto’s neemt, er zou geen haan naar gekraaid hebben. Ach, wat bij zijn voorvaderen toen meestal in de nevelen van de vergetelheid verdween, werd nu onherroepelijk in de openbaarheid gegooid. Toen, dat was de tijd dat telefoons nog niet fotografeerden. Nu, dat is de internet- en facebooktijd, waarin niks, zelfs geen prinselijke naaktheid, nog veilig is voor het alziend oog van de massamedia. 

Het is waar: wat in die hotelkamer in Las Vegas is gebeurd gaat in tegen de moraal, waarin we zijn opgevoed. Maar té veel moraalridders van toen zijn ondertussen met een heftige kwak van hun voetstuk gedonderd. Laten we dus veiligheidshalve niet te veel met vroegere normen zwaaien.
Een beetje ruimdenkendheid én ruimhartigheid zou hier wel op zijn plaats zijn. De prins heeft een fout gemaakt, maar wie geen fouten maakt, vooral wanneer het kriebelt vanbinnen en de hormonen opspelen, moet wellicht nog geboren worden. Theoretisch mocht de prins dit niet doen –de prinselijke waardigheid nietwaar-, maar, in de beste traditie bij koninklijke afstammelingen, heeft hij het wél gedaan. En wie zijn wij om hem de les te spellen ?
Soms moeten wij leren om wat meer begrip te tonen en om niet te vlug met het het vingertje klaar te staan. “Wie zonder zonde is werpe de eerste steen”, staat in de bijbel, maar dat boek is ondertussen ook uit de mode geraakt. Als iemand vroeger een ander de les spelde en belerend op zijn fouten wees, zei mijn moeder dan: “Dat hij eens een hand op zijn hoofd legt, en kijkt wie eronder staat…”. Ik heb dus gelukkig die geest van verdraagzaamheid en begrip met de moedermelk meegekregen. En daarom zijn de Harry-foto’s voor mij niks meer dan een leuk fait divers in de maalstroom van het leven. 
Maar één ding vraag ik mij toch af: als men dan toch zo graag de prinselijke naaktheid aan de openbaarheid prijsgeeft, waarom moest daar dan zo ostentatief een ster aangebracht worden op de prinselijke bilspleet ? Was daar een Michelincontroleur aanwezig, en wilde hij zijn kwotering onmiddellijk aanbrengen ? Komt de foto in aanmerking om in het najaar als kerstkaart van het Britse hof rondgestuurd te worden ? Star(s) and stripe(s)? Of was het gewoon een statement: a star is born ? Ik weet het niet, en eerlijk gezegd: ik hoef het niet te weten.





Leave a Reply.