Eén week na de verkiezingen: de straten krijgen weer hun gewoon uitzicht, zonder lachende kandidaten aan de vensters, zonder flyerende fans, zonder overvolle brievenbussen… De tijd van nadenken is aangebroken. “Reflectie” heet dat met een duur woord. En ook de tijd van het analyseren van de uitslagen, de coalitievormingen en de soms bedenkelijke spelletjes van aantrekking en afstoting, de afrekeningen en het vereffenen van oude schulden, ...en ook de commentaarartikelen.
In de Krant van West-Vlaanderen, blz. 18, heeft DS zelfs eventjes een bedenking geformuleerd over mijn eigen verkiezingsuitslag: “Het is ook vreemd dat iemand als Jan Breyne zijn functie van voormalig stadssecretaris niet nog meer kon verzilveren. Uiteraard is 807 voorkeurstemmen niet slecht voor een eerste deelname, maar met zijn voorgeschiedenis mocht het iets meer zijn. Het is dan ook misschien veelzeggend dat hij sedert 10 oktober
niets meer geschreven heeft op zijn persoonlijke blog (www.janbreyne.be). Of zoeken wij weer spijkers op laag water ?” (einde citaat)
Nee, beste DS –of mag ik Stefaan zeggen ?-, je zoekt geen spijkers op laag water, en je hebt gelijk: er is geen woord verschenen op mijn website sedert de aangehaalde datum. En het is waar dat ik eventjes heb moeten slikken met deze uitslag: enerzijds ben ik tevreden dat ik bij de verkozenen ben, anderzijds had ik na een intense campagne –niet alleen voor mezelf, maar alleszins voor degenen, die zich zwaar voor mij hebben ingezet- ietske meer verwacht.
“The week after”heb ik dan ook gebruikt om even na te denken, alles op een rijtje te zetten, de kleinkinderen wat meer aandacht te geven, eens
goed uit te waaien en mijn aloude hobby's weer wat intenser op te nemen, nl. in de natuur wandelen en boeken lezen. Ik ben trouwens aan een schitterend boek bezig: "Reizen zonder John" van Geert Mak. Een ongelooflijke kroniek van de Verenigde Staten, een absolute aanrader, maar dit terzijde Tokkelen op de computer was er voor één keer niet bij.
Ik heb verleden week alles kunnen relativeren: tenslotte ben ik 807 stemmen vooruit gegaan en ben ik van de 28ste naar de 20steplaats op de lijst opgeklommen. Niet iedereen kan dergelijk rapport voorleggen. Als je ’t zo bekijkt is die uitslag nog zo slecht niet (jaja, in het relativeren ben ik altijd goed geweest) .
En wat betekent mijn “kleine tegenslag” bij de grote slagen, die elders worden uitgevochten: de gore coalitiespelletjes in bv. Bilzen, Kortrijk, Wervik of Kruibeke, het verdriet van hij of zij, die gisteren nog triomfeerde en vandaag in zak en as zit, de gebroken eer van wie burgemeester was en binnenkort naar de oppositiebanken wordt verwezen ?
Ik heb altijd gezegd dat ik een lloyale ploegspeler ben. Dan kan ik niet anders dan gelukkig zijn dat de ploeg, waarin ik speel, twee zetels gewonnen heeft en met een ruime volstrekte meerderheid onze stad in de volgende zes jaar door alle stormen, ook de meest woelige, zal loodsen. Er is een college in de maak, die goede dingen laat verhopen. Nieuwe raadsleden geven hun aandachtspunten in de krant en ze popelen allemaal om eraan te beginnen Ik ben er één van, fier en tevreden dat ik erbij mag zijn.
En dan zullen wij de raad volgen uit de laatste alinea van de kroniek van mijn neef Pieter-Jan op dezelfde bladzijde in de Krant van West-Vlaanderen: “Wie er ook burgemeester wordt, beoordeel en veroordeel hem of haar op inhoud, op realisaties en resultaten, op verzilverde kansen en verkwanselde opportuniteiten”. Ik had het niet beter kunnen zeggen.
Bedankt, beste Stefaan, door jou suggestie heb ik mijn blog weer met een artikeltje “verrijkt” en ik ben van plan om dit in de toekomst nog meer te doen. Maar gezien we niet meer in verkiezingsmodus zijn, zal dat misschien
niet meer zo frequent gebeuren. Ik zal je wel verwittigen, beste vriend.
In de Krant van West-Vlaanderen, blz. 18, heeft DS zelfs eventjes een bedenking geformuleerd over mijn eigen verkiezingsuitslag: “Het is ook vreemd dat iemand als Jan Breyne zijn functie van voormalig stadssecretaris niet nog meer kon verzilveren. Uiteraard is 807 voorkeurstemmen niet slecht voor een eerste deelname, maar met zijn voorgeschiedenis mocht het iets meer zijn. Het is dan ook misschien veelzeggend dat hij sedert 10 oktober
niets meer geschreven heeft op zijn persoonlijke blog (www.janbreyne.be). Of zoeken wij weer spijkers op laag water ?” (einde citaat)
Nee, beste DS –of mag ik Stefaan zeggen ?-, je zoekt geen spijkers op laag water, en je hebt gelijk: er is geen woord verschenen op mijn website sedert de aangehaalde datum. En het is waar dat ik eventjes heb moeten slikken met deze uitslag: enerzijds ben ik tevreden dat ik bij de verkozenen ben, anderzijds had ik na een intense campagne –niet alleen voor mezelf, maar alleszins voor degenen, die zich zwaar voor mij hebben ingezet- ietske meer verwacht.
“The week after”heb ik dan ook gebruikt om even na te denken, alles op een rijtje te zetten, de kleinkinderen wat meer aandacht te geven, eens
goed uit te waaien en mijn aloude hobby's weer wat intenser op te nemen, nl. in de natuur wandelen en boeken lezen. Ik ben trouwens aan een schitterend boek bezig: "Reizen zonder John" van Geert Mak. Een ongelooflijke kroniek van de Verenigde Staten, een absolute aanrader, maar dit terzijde Tokkelen op de computer was er voor één keer niet bij.
Ik heb verleden week alles kunnen relativeren: tenslotte ben ik 807 stemmen vooruit gegaan en ben ik van de 28ste naar de 20steplaats op de lijst opgeklommen. Niet iedereen kan dergelijk rapport voorleggen. Als je ’t zo bekijkt is die uitslag nog zo slecht niet (jaja, in het relativeren ben ik altijd goed geweest) .
En wat betekent mijn “kleine tegenslag” bij de grote slagen, die elders worden uitgevochten: de gore coalitiespelletjes in bv. Bilzen, Kortrijk, Wervik of Kruibeke, het verdriet van hij of zij, die gisteren nog triomfeerde en vandaag in zak en as zit, de gebroken eer van wie burgemeester was en binnenkort naar de oppositiebanken wordt verwezen ?
Ik heb altijd gezegd dat ik een lloyale ploegspeler ben. Dan kan ik niet anders dan gelukkig zijn dat de ploeg, waarin ik speel, twee zetels gewonnen heeft en met een ruime volstrekte meerderheid onze stad in de volgende zes jaar door alle stormen, ook de meest woelige, zal loodsen. Er is een college in de maak, die goede dingen laat verhopen. Nieuwe raadsleden geven hun aandachtspunten in de krant en ze popelen allemaal om eraan te beginnen Ik ben er één van, fier en tevreden dat ik erbij mag zijn.
En dan zullen wij de raad volgen uit de laatste alinea van de kroniek van mijn neef Pieter-Jan op dezelfde bladzijde in de Krant van West-Vlaanderen: “Wie er ook burgemeester wordt, beoordeel en veroordeel hem of haar op inhoud, op realisaties en resultaten, op verzilverde kansen en verkwanselde opportuniteiten”. Ik had het niet beter kunnen zeggen.
Bedankt, beste Stefaan, door jou suggestie heb ik mijn blog weer met een artikeltje “verrijkt” en ik ben van plan om dit in de toekomst nog meer te doen. Maar gezien we niet meer in verkiezingsmodus zijn, zal dat misschien
niet meer zo frequent gebeuren. Ik zal je wel verwittigen, beste vriend.
RSS Feed