Op onze persoonlijke facebookpagina staat een rubriek “activiteitlogboek”. Heb even gekeken wat ik volgens Big Brother van Facebook aan het doen ben… en hetgeen ik nu al dagen aan een stuk doe, dat staat er niet
bij. Ik ben namelijk volop aan het campagne voeren: folders in de bussen stoppen, mensen aanspreken, activiteiten bijwonen, … Voor één keer in mijn leven dat ik écht voor de politiek ga, wil ik het goed doen.
Als ik mensen aanspreek en als ik debatavonden bijwoon, dan krijg
ik steeds meer het gevoel dat er nog veel te doen is, dat ons bestuur het de laatste jaren goed heeft gedaan, maar dat het volgende bestuur zeker niet met de vingers zal moeten draaien. Ik zie ook (soms al aan de kwaliteit van de brievenbussen reeds) dat ook in onze stad nog schrijnende toestanden bestaan, dat niet iedereen evenveel toegang heeft tot de “weldaden” van onze maatschappij …
Er zijn vele soorten bussen: bussen, die bovenaan opengaan en bussen, die onderaan opengaan, bussen, die uitnodigen en bussen, die zich afsluiten, bussen die bijten en bussen, die niet meer werken, scheve bussen en piepende bussen, bussen in de vorm van een ton en andere in de vorm van een sprookjeshuis, bussen, die vol papier zitten en bussen, die onmiddellijk worden leeggehaald, bussen met een harige ingang en bussen met vrije toegang, bussen mooi in de muur gemetseld en bussen op een schamel staakje, …
Campagne voeren is geconfronteerd worden met een symfonie van bussen. En achter iedere bus stel ik mij de mensen voor, die de bus komen ledigen. Ook hier een oneindige variatie: mensen, die het gemaakt hebben en
mensen, die miserie hebben gekend, mensen, die de politiek volgen en anderen, die politiek haten, mensen, die gezellig zijn en andere, die verbitterd zijn, linksen en rechtsen en averechtsen, dikke en dunne, grote en kleine, beroemde, beruchte en anonieme, …
En voor al die mensen moet de politiek –ook op het lokale vlak- proberen antwoord te geven op hun vragen en behoeften, voor al die mensen moeten de verkozenen naar een leefbare en aangename stad streven. En als ik binnen enkele dagen zou verkozen worden, zal ik mij inzetten, voor al die mensen, die ik achter de brievenbussen vermoed, voor de mensen ook, die ik moc ontmoeten. Want
campagne voeren, dat is ook praten met de mensen. En dat doe ik graag. Zeker weten !
bij. Ik ben namelijk volop aan het campagne voeren: folders in de bussen stoppen, mensen aanspreken, activiteiten bijwonen, … Voor één keer in mijn leven dat ik écht voor de politiek ga, wil ik het goed doen.
Als ik mensen aanspreek en als ik debatavonden bijwoon, dan krijg
ik steeds meer het gevoel dat er nog veel te doen is, dat ons bestuur het de laatste jaren goed heeft gedaan, maar dat het volgende bestuur zeker niet met de vingers zal moeten draaien. Ik zie ook (soms al aan de kwaliteit van de brievenbussen reeds) dat ook in onze stad nog schrijnende toestanden bestaan, dat niet iedereen evenveel toegang heeft tot de “weldaden” van onze maatschappij …
Er zijn vele soorten bussen: bussen, die bovenaan opengaan en bussen, die onderaan opengaan, bussen, die uitnodigen en bussen, die zich afsluiten, bussen die bijten en bussen, die niet meer werken, scheve bussen en piepende bussen, bussen in de vorm van een ton en andere in de vorm van een sprookjeshuis, bussen, die vol papier zitten en bussen, die onmiddellijk worden leeggehaald, bussen met een harige ingang en bussen met vrije toegang, bussen mooi in de muur gemetseld en bussen op een schamel staakje, …
Campagne voeren is geconfronteerd worden met een symfonie van bussen. En achter iedere bus stel ik mij de mensen voor, die de bus komen ledigen. Ook hier een oneindige variatie: mensen, die het gemaakt hebben en
mensen, die miserie hebben gekend, mensen, die de politiek volgen en anderen, die politiek haten, mensen, die gezellig zijn en andere, die verbitterd zijn, linksen en rechtsen en averechtsen, dikke en dunne, grote en kleine, beroemde, beruchte en anonieme, …
En voor al die mensen moet de politiek –ook op het lokale vlak- proberen antwoord te geven op hun vragen en behoeften, voor al die mensen moeten de verkozenen naar een leefbare en aangename stad streven. En als ik binnen enkele dagen zou verkozen worden, zal ik mij inzetten, voor al die mensen, die ik achter de brievenbussen vermoed, voor de mensen ook, die ik moc ontmoeten. Want
campagne voeren, dat is ook praten met de mensen. En dat doe ik graag. Zeker weten !
RSS Feed